Saturday, October 14, 2006

poem-14

δεν πέρασαν μέρες…
νύχτες;
ΝΑΙ
θα τις έλεγα μάλιστα συνεχόμενες νύχτες…
και ο χρόνος;
πέθανε;
ΝΑΙ
δεν αναπνέει…


α, να, αρχίζει και πάλι να ζει,
μπαινοβγαίνει στις ψυχές,
τις τριγωνικές ψυχές
που κοιτάζουν προς τα πάνω…
εμφυσά άρωμα
σε όσα σώματα γεννήθηκαν από πέτρες
σε παραλίες που δεν υπάρχουν
και
σε όνειρα που δεν τα ονειρεύτηκε κανείς ακόμα…

4 comments:

Χαρτοπόντικας said...

Μα ρε παιδί μου τι ωραία που είναι η ποίησή σου. Γιατί μπαίνεις στο κόπο να γράφεις οτιδήποτε άλλο;

markos-the-gnostic said...

thnx πολύ πολύ χ/π

αλκιμήδη said...

κι εγώ συμφωνώ με τον χ/π
Όμορφα και τα άλλα, προτιμώ όμως τα ποιήματα σου.

τριγωνικές ψυχές; γιατί όχι.

ellinida said...

Τριγωνικές ψυχές που κοιτούν προς τα πάνω . Ναι , μ'αρέσει .
Περισσότερα ποιήματα παρακαλώ γιατί συμφωνώ με τους προλαλήσαντες . :)