Sunday, October 15, 2006

poem-17

δινο-ποθώντας
να παρα-στύσει
τις επι-θυμίες του
δια-μύρωσε
τη συν-ουσία του

9 comments:

Lady Lilith said...

I was pointing to the sky
In every possible way
- As my sky were you -
When I listened to the rain
Saying:
“My dearest child,
It’s time to separate
Happiness from pain.”

Σε φιλώ

allmylife said...

Καλημέρα.
ΠΟΥ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙΣ;;;;;;

Alkyoni said...

είχα αρκετό καιρό να διαβάσω προσεκτικά τα ποστ μετα το λίγο κβαντική..
ομολογώ πως μ άρεσε πολύ :)
πανέμορφες οι εικόνες που μας δημιουργείς

Alkyoni said...

λάθος απ ότι είδα στα σχόλια είχα διαβάσει και το "κενό μνήμης"
Ήταν σαν να το διάβαζα ξανά για πρώτη φορά και πάλι στο ίδιο σημείο,οόπως σ εκείνο το σχόλιο έμεινα :)

markos-the-gnostic said...

lil πραγματικά συγκινητικοί στίχοι
allml αλήθεια ποιον;
alky χαίρομαι που σ αρέσουν

Αλεπού said...

Ιδιαιτέρως ευφυές το ποίημα!

bebelac said...

Τι αλήθεια να σχολιάσει κανείς σ' ένα ποίημα; ούτε αντίλογο επιδέχεται, ούτε επιβεβαίωση...απλώς αφηνόμαστε στο ταξίδι του.

markos-the-gnostic said...

thnx αλώπηξ
συμφωνώ bebe

ellinida said...

Παιχνιδιάρικο ! :)