αν έτρεχα…
αν πολεμούσα…
αν αγαπούσα…
η σκέψη μου
θα έτρεχε μαζί μου;
θα πολεμούσε ένδοξα ξωτικά;
θα αγαπούσε ξεχασμένες ψυχές;
…
μάλλον
αυτός ο πελώριος πύργος
θα εισχωρούσε στη κόρη του ματιού μου
και όλα θα αποδεικνύονταν πόσο μικρά είναι…
αν πολεμούσα…
αν αγαπούσα…
η σκέψη μου
θα έτρεχε μαζί μου;
θα πολεμούσε ένδοξα ξωτικά;
θα αγαπούσε ξεχασμένες ψυχές;
…
μάλλον
αυτός ο πελώριος πύργος
θα εισχωρούσε στη κόρη του ματιού μου
και όλα θα αποδεικνύονταν πόσο μικρά είναι…
19 comments:
Κι ολο τρεχουμε...και πουθενα δεν μας βγαζει...
έχεις δίκιο... το ζήτημα είναι αν τρέχει μαζί με μας κι η ψυχή μας... τότε -άκου που σου λέω -τίποτα δεν είχει χαθεί
Ενθουσιαστικά ωραίο!
η ψυχή πάντα ακολουθεί σε όποια ταχύτητα κι αν κινούμαστε, ακόμη και τότε που αυτή επιθυμεί σε άλλες ταχύτητες, σε άλλους τόπους, να κινείται.
άραγε, πως μπορεί κανείς να την ακούσει και τις επιθυμίες της να ακολουθήσει;
το αντέχει;
Χρόνια σας Πολλά αγαπητέ Μάρκο
ότι επιθυμείτε
thnx χ/π
αχ αλκιμήδη ποιός αλήθεια το τολμά; χρόνια πολλά και ουσιαστικά
Αν αγαπούσα...
Όταν αγαπάς, όλα μα όλα φαίνονται δυσανάλογα μεγάλα...
Χρόνια πολλά, ποιητική ψυχή!
ναι... θα ήταν μέρος σου.
μου θύμισες ξανά μεσαίωνα, πολεμιστή, πανοπλίες.
lucy πόσο δίκιο έχεις, τόσο μεγάλα που καλύπτουν τις σκιές και τις ρωγμές του κόσμου - χρόνια πολλά συν-ποιητική ψυχή
alexandra ακριβώς ο μεσαίωνας που λατρεύω...
Υποσύνολα ενός άλλου συνόλου..
Κι όμως είμαστε τόσο ωραίοι, όσο αυτά που αντικρίζουν τα μάτια μας, κάθε φορά
Oταν αγαπάς, η σκέψη σου και όλο σου το είναι ακολουθούν. Φαίνεται ότι αγγίζεις χορδές αγάπης, γι' αυτό τόση ποίηση ξεχυλίζει από μέσα σου. Να θυμάσαι την αίσθηση και να συγκρίνεις...
blue
ναι πραγματικά διαμορφωνόμαστε και διαμορφώνουμε αέναα...
αίσθησις
είναι μεγάλος πλούτος η αίσθηση αλλά και η αίσθησις...
Απίθανο Μάρκο μου . Θ'αφήσω και μιά ευχή για τον νέο χρόνο . Να βρεις την ευτυχία στο χάος . Καλή χρονιά .
φιλιά
σ ευχαριστώ ελληνίς μου. και συ που τόσο την αναζητάς
Καλή χρονιά Μάρκο με υγεία, καλή τύχη και όσο χάος σου χρειάζεται.
Στο δρόμο για την ευτυχία.
Τις πιο θερμές ευχές μου.
σ' ευχαριστώ ι.π.πότη
ναι έχει τελικά πολύ χάος αυτός ο δρόμος... και συ κάθε καλό και ταιριαστό με την ιδιοσυγκρασία σου μες στο 2007 και τα επόμενα...
Καμιά φορά, και ο εχθρός ακόμα μας αφήνει αδρανείς...χωρίς θησαυρό να κυνηγήσουμε, χωρίς μάχες, αίμα και φόβο.
Είναι μια ευθεία...σήκωσε το παγούρι σου και πιες μέχρι οι βάρβαροι να φτάσουν (ξέρεις οι κύριοι μια κάποια λύσις)
ναι mr. uqbar μερικές φορές δεν καταδεχόμαστε την ηρεμία... άλλωστε οι βάρβαροι ίσως δεν φτάσουν ποτέ, οπότε καιρός είναι να δώσουμε λύσεις μόνοι μας...
Αν πεθαινα;
τότε όλα θα ξεκινούσαν μες στο τίποτα...
Post a Comment