νομίζω ότι εθιστήκαμε σε ένα πολύ ισχυρό ναρκωτικό, τις ιδεατές σχέσεις (virtual relations), όπου ο ένας μαθαίνει τον άλλον μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες του, δηλαδή μέσα από τις σκέψεις και τα γούστα του.
καλό για αρχή γιατί έτσι συγκεντρώνονται σε μια e-κοινότητα άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα.
αρκεί όμως αυτό ή πρόκειται για μια ανολοκλήρωτη επικοινωνία;
και πώς να ολοκληρωθεί; εκεί μπαίνουν οι φόβοι και οι ντροπές, τύπου “αν κάνω κακή εντύπωση;”, και τέτοια.
νομίζω όμως ότι πρέπει να ξεπεράσουμε τα διάφορα κόμπλεξ και ταμπού και να δούμε τους νοητούς φίλους και φίλες μας και πραγματικά, να τους περιλάβουμε στη ματιά μας, να τους ακούσουμε και να τους αγγίξουμε.
Σκεφθείτε το παρακάτω εφιαλτικό σενάριο του μέλλοντος:
Ο καθένας θα είναι καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή του, εννοώ βέβαια τον mobile υπολογιστή του, σχεδόν ενσωματωμένος στην οθόνη, χωρίς να παίρνει είδηση τι γίνεται γύρω του, αν βέβαια γίνεται κάτι. Είτε σε ένα δωμάτιο, είτε στο δρόμο ή τη φύση (αν υπάρχει κάτι τέτοιο), αυτός δε θα αντιλαμβάνεται πια κανένα εξωτερικό ερέθισμα, παρά μόνο αν περνά από τους διαύλους των συσκευών του. Και μόλις οι συσκευές παθαίνουν κάτι θα τρέχει στα ειδικά τεχνολογικά νοσοκομεία, γιατί χωρίς αυτές θα είναι ανάπηρος.
Τα πόδια θα είναι σχεδόν αδρανή και απ’ τα χέρια θα δουλεύουν ίσως μόνο τα δάχτυλα αν χρησιμοποιούνται για πληκτρολόγηση, γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα εισάγεις, απλά και μόνο υπαγορεύοντας.
Τα μάτια δεν θα αντιλαμβάνονται παρά μόνο την ακτινοβολία της οθόνης, όλα τα άλλα γύρω θα είναι αόρατα.
Στ’ αυτιά θα είναι μονίμως τοποθετημένα ακουστικά και απολήξεις διαφόρων συσκευών, οπότε θα έχουν σταματήσει από καιρό να χρησιμοποιούνται για να ακούς για παράδειγμα τον άνεμο ή τα κύματα ή τα κελαηδήματα, αν βέβαια υπάρχουν πουλιά.
Οι σχέσεις θα είναι βέβαια απόλυτα εξαρτημένες από τις συσκευές επικοινωνίας, και οι ερωτικές διαθέσεις θα θεωρούνται άχρηστες συσσωρεύσεις ενέργειας που θα εκτονώνονται με άμεσες γρήγορες διαδικασίες. Η αναπαραγωγή θα υπηρετείται μέσα από την τοποθέτηση των απαραίτητων στοιχείων στους ειδικούς σάκους εγκυμοσύνης, κι έτσι δεν θα βασανίζονται κι οι καημένες οι γυναίκες με 9 μήνες κλαυθμών και οδυρμών.
Όσο για τη δομή της οικογένειας θα έχει αλλάξει ριζικά. Τα παιδιά θα τρέφονται και θα ανατρέφονται από ειδικούς αισθητήρες. Σε ηλικία 2 ετών θα χειρίζονται τέλεια τους υπολογιστές μινιατούρες που θα κυκλοφορούν και μέσω αυτών θα επικοινωνούν με τους φίλους τους και τους ανθρώπους με τα άσπρα μαλλιά και τις μεγάλες κοιλιές που θα αποτελούν τη λεγόμενη γενιά των γονέων.
Αυτά φανταζόμενος, τρομάζω στην ιδέα να χαθεί η επικοινωνία της ματιάς και του φλέρτ, ο ηλεκτρισμός από την επαφή με τον άλλον, η συμπαρουσία όλων των αισθήσεων, η αίσθηση του αγέρα και η μυρωδιά του χώματος... η κουβέντα όπου τον άλλον τον βλέπεις μπροστά σου και διαισθάνεσαι αν σε πάει ή αν αντίθετα σε ειρωνεύεται ή σε περιφρονεί… ο θυμός που μπορεί να καταλήξει ακόμη και στα χέρια…. κι ο άγριος πόθος να ενωθείς με τον άλλο γευόμενος το καθετί του και το καθετί της…
Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν…
7 comments:
Πράγματι εφιαλτικό το σενάριο που γράφεις. Ελπίζω να μη ζω όταν γίνουν όλα αυτά. Θα ήθελα να ελπίζω μάλιστα ότι δεν θα γίνουν καθόλου.
Τρομακτική η αίσθηση της απώλειας της σωματικής επαφής, του έρωτα, του φλερτ, του χαδιού. Ούτε να το σκέφτομαι.
Εχω παρατηρήσει ότι αργά ή γρήγορα ο κάθε μπλογκερ τα βάζει με τη μπλογκόσφαιρα. Γενικώς γίνεται δύο φορές αυτό: την πρώτη πριν την οριστική ενταξή του σ' αυτήν, μετά την περίοδο ενός μικρού ή μεγάλου φλερτ. Την δεύτερη όταν πρόκειται να αναχωρήσει οριστικά. Νομίζω ότι ήρθε η πρώτη σου. Δεν συμφωνώ με το σενάριο. Είναι πολύ παρατραβηγμένο. Εξάλλου οι μπλόγκερ πέραν των προσωπικών τους ζωών, βλέπονται και μεταξύ τους. Μάλλον λοιπόν ωφελεί την επικοινωνία, παρά την βλάπτει.
Κι εγώ έτσι λέω...
εμένα πάλι μ΄αρέσει αυτή η απουσία
έχουν μια τελείως άλλη γοητεία αυτές οι συζητήσεις με δεμένα τα μάτια
δεν θά θελα να αλλάξουν
ούτως ή άλλως κόσμος γύρω μας για να τον κοιτάμε καθώς του μιλάμε υπάρχει άφθονος- το αόρατο λύνει τις σκέψεις
Μπορεί να λύνει τις σκέψεις το αόρατο αλλά εξάπτει και την φαντασία .
Εφιαλτικό σενάριο όντως ! :)))
Πολύ όμορφο blog!
Χαίρομαι που το ανακάλυψα μέσω του σχολίου σου!
Θα σε διαβάζω σίγουρα!
Καλό βράδυ.
:-)
Το σενάριο έχει κάτι από Κασσάνδρα...
Και τι προτείνεις δηλαδή?
Post a Comment