Tuesday, February 06, 2007

poem-46

Εγώ
εκεί μπροστά
διηθούσα νοήματα
μες απ τα φίλτρα
των ψευδαισθήσεων
των δικών μου αισθήσεων
της μόνης αλήθειας

Εσύ
απέναντι
ύψωνες μια πολεμίστρα
για να σωθείς ή να αλωθείς
απ τους ανθρώπους
ή τους ανθρωπολάλους
τους μόνους αντιπάλους

6 comments:

Anonymous said...

Ακόμα και μόνο οι άνθρωποι ως αντίπαλοι αρκούν για να χτιστεί το τοίχος.
Η απόγνωση μας ανεβάζει από τις σκάλες πίσω από τις πολεμίστρες. Τι εμπόδια έχουν οι φίλοι να περάσουν...

markos-the-gnostic said...

uqbar το τείχος χτίζεται ανεπαισθήτως γύρω μας...

candyblue said...
This comment has been removed by the author.
candyblue said...

θα σωθώ αφου με γκρεμίσουν...

markos-the-gnostic said...

ναι, η ολοκληρωτική αλλαγή

ellinida said...

Μου θύμισε κάτι που είχα γράψει και το έχω χάσει γμτ. Κάπως έτσι πήγαινε.

Αεράκι είμαι
περνώ μέσα από τα δάχτυλα σου.

Οπου τα δάχτυλα ήταν πολεμίστρες.