Friday, January 19, 2007

poem-42

κάποιες φορές τα πρόσωπα
γλιστρούν
κι από αγάπη
σε χρώματα διανύονται
τ’ απογεύματα όμως
οι φράσεις περιμένουν
και το λιμάνι ίχνος ματιών

δισταγμός

το φιλί
ανάμνηση δεν ήταν
ήχος
απώλεια συναρπαστική
εξαίρεση
σε μακριά μαλλιά πλεγμένη

17 comments:

Αίσθησις said...

Πολύ ωραίο, η ψυχή σου γεμάτη ποίηση!
"...απώλεια συναρπαστική..."!!

Alexandra said...

από όλο κρατώ την 'απώλεια συναρπαστική' αφού εκεί τελικά καταλήγει...

αλκιμήδη said...

άσχετο, αλλά αν τέτοιες εικόνες κρύβονται μέσα μας, οπότε και το ζητούμενο είναι κτήμα μας, γιατί επιμένουμε να χανόμαστε σε χαοτικούς δρόμους;
οεο;

markos-the-gnostic said...

αίσθησις και αλεξάνδρα συντονισμένες δονηθήκατε από την ίδια φράση, τι θα μπορούσα να εννοώ κοιτάζοντας το εκ των υστέρων; την απώλεια του εαυτού ίσως μπροστά στη χαρά της συνύπαρξης...
αλκιμήδη αρκεί να δεις και να ξαναθυμηθείς τον τίτλο του blog μου...

αλκιμήδη said...

Γιαυτό το λέω Μάρκο
και για σένα και για μένα

δεν υπάρχει χάος στην ουσία
εμείς το δημιουργούμε
και μετά χανόμαστε μέσα του
Η ειρωνία; έχουμε πλήρη συναίσθηση του μη χάους, φαίνεται από τη ποίηση σου, και από τα παραλληρήματα μου
κι όμως επιμένουμε να επιλέγουμε χάος
γιατί;

markos-the-gnostic said...

μα εγώ δεν βλέπω το χάος αρνητικά, το βλέπω ως ένα πεδίο δυνατοτήτων, όπου κρύβεται για τον καθένα ένας προσωπικός δρόμος για την ευτυχία του - το πρόβλημα είναι ότι η ανακάλυψη του προσωπικού δρόμου δεν είναι άμεση και αυτονόητη, αλλά συνήθως έρχεται μέσα από μια σειρά πειραματισμών και κρίσεων...

αλκιμήδη said...

Δε διαφωνώ αλλά μήπως υπάρχει κι άλλος τρόπος, λιγότερο επίπονος και κυρίως λιγότερος σπάταλος;
Γιατί μέχρι να ανακαλύψουμε μέσω πειραματισμών κτλ κτλ ο χρόνος γλυστρά, οι στιγμές χρωματίζωνται κάπως, και εμείς μένουμε με την γλυκόπικρη γεύση. Εννίοτε και με πολύ πόνο.
Και τα λέω αυτά, τα ξέρω, τα αναγνωρίζω και να μαι να επιμένω σε επιλογές επίπονες.

ellinida said...

Ψηφίζω χάος και απώλειες για νέες συναρπαστικές ανακαλύψεις !
Καλημέρα ποιητά μου , τελευταίως σκίζετε ! :))

Αλεπού said...

Αν σου λέω συνέχεια ότι μ' αρέσουν τα ποίηματα σου, θα γίνω κουραστική; ;)

markos-the-gnostic said...

ελληνίδα και αλεπού σας ευχαριστώ

114ΛΕΞΕΙΣ said...

το απόλαυσα

avissos said...

το χαος διέπεται από κανόνες κ νόμους ακρίβειας. σε τίποτα δε θυμίζει τη μαγευτική απώλεια του έρωτα

markos-the-gnostic said...

avissos χμ - εκεί ακριβώς είναι όμως η βασική έννοια του χάους, ότι συγκεκριμένες και φυσικά ακριβείς εξισώσεις (λόγω της μη γραμμικότητας) οδηγούν σε αποτελέματα τα οποία δεν είναι προβλέψιμα λόγω της περιορισμένης ακρίβειας υπολογισμών ακόμη και του τελειότερου υπολογιστή. Συνεπώς όλα τα μαγευτικά και ερωτικά κλπ θα μπορούσαν να αποτελούν την αιτιατή αλυσίδα πολύ απλών αρχικών συνθηκών...

markos-the-gnostic said...

padrazo σ ευχαριστώ

lust-time said...

τα απογέματα τα χρώματα μπερδεύονται αλλά κάποια στιγμή όλα γίνονται ένα...αρκετά καλό

reginarosasamat said...

Πολύ όμορφο πραγματικά!

markos-the-gnostic said...

lust-time πράγματι τα χρώματα το απόγευμα αναδεικνύονται περισσότερο παρά ποτέ...
regina σ ευχαριστώ