Wednesday, May 10, 2006

poem-1

είμαι εκεί και περιμένω…
δεν είχα ακούσει ποτέ για τα σκοτεινά χρώματα
αχνοφαίνονται τα ιστία της ψυχής της
συναρμογές
πολλά μικρά τετράγωνα με όψη ρόμβου γαλάζιας επιδερμίδας
η αγία Ρόμβη
η θάλασσα
κινήσεις αργές ράθυμες
τα μάτια της προκλητικά
είμαι εκεί και περιμένω…

3 comments:

Αλεπού said...

Ευτυχώς το ξανάβαλες! Μπράβο, πολύ μου αρέσει. Η πρώτη λέξη που μου' ρχεται για να το χαρακτηρίσω είναι αισθαντικό. :-)

Anonymous said...

Η αγία Ρομβη
η θάλασσα..

Τι ωραίο αυτό.Κρύβει μουσικότητα μέσα του.

ellinida said...

Στο είπα και στο ανεμολόγιο . Βρήκα εκπληκτική την σύλληψη ... μαζεύω κομμάτια της θάλασσας .
Καλησπέρα .