Οι Αντίποδες

Cranach the Elder: Adam and Eve

Έρχονται στιγμές που νοιώθω μια πλήρωση, μια ικανοποίηση, πούρχεται από το πουθενά κι ένα άνοιγμα στη ψυχή μου που δεν ξέρω πού να το αποδόσω... Βιώματα που δεν υπαγορεύονται από τις συγκυρίες... Σαν να είμαστε μέλη ενός συνόλου που χάσαμε τη συνοχή μας και τις ρίζες μας και παίρνει ο καθένας τον δικό του δρόμο, με μόνο στόχο την επιβίωση πάση θυσία και μόνα όπλα τον εγωισμό και τη σκληρότητα... εκτός από κάποιες στιγμές που ξαναγινόμαστε ένα με όλα και αναπνέουμε ελεύθερα.
Είναι ωραίο να βρίσκει ο καθένας λίγη ώρα μόνος του και να αφουγκράζεται τον εαυτό του, γιατί αυτός ο εαυτός έχει μυστικές διόδους επικοινωνίας με τη ζωή και το σύμπαν.
Στιγμές ελευθερίας, στιγμές ομορφιάς, φευγαλέες ερωτικές ματιές, μυρωδιά από πόθο, παιχνίδια ψυχών και σωμάτων.
Και ένα φιλί, πανταχού παρόν, που περιμένει τα χείλια μας για να αποπλανήσει και να μας δείξει την άλλη πλευρά του κόσμου, τους Αντίποδες, εκεί όπου όλα μπορούν να συμβούν...