Η Τζίνα, η Πόλυ κι η Μαρί δεκαεννιά ετών

... ένα σμικρό διήγημα του ημιώρου κατά παραγγελίαν ενός νέου και μιας νέας δεκαεννέα ετών

Μόλις είχαν βγει απ την αίθουσα του σινεμά. Είχαν πάει στον Απόλλωνα και είδαν τους Εραστές του Μινέ.
Η Τζίνα, εκνευρισμένη, περίμενε αφορμή για καυγά. Η Πόλυ συγκινημένη αλλά και στεναχωρημένη απ την έκβαση της ταινίας. Η Μαρί, η μόνη χαρούμενη, γιατί σε λίγο θα συναντούσε τον αγαπημένο της.
Τζίνα: Παιδιά σας άρεσε;
Πόλυ: Πολύ συγκινητικό, πολύ ευαίσθητο, αλλά δε θα ΄θελα να ΄μαι στη θέση της.
Τζίνα: Μαλακίες.
Πόλυ: Δηλαδή;
Τζίνα: Ήταν όλο μια μαλακία. Γιατί δηλαδή όλοι οι μαλάκες να μη δεσμεύονται και ‘μεις να γαμιόμαστε στον έρωτα και τη στεναχώρια;
Πόλυ: Δε ξέρεις τι λες. Ποιος δε δεσμευόταν; ο Ζαν; που είχε ξεσκιστεί στη ζήλεια και τη προσκόλληση; Ο Ζαν που δεν την άφηνε ούτε στιγμή, κι όταν είδε το βλέμμα της πάνω στον Φιλίπ, γαμήθηκε στις μπύρες, μέχρι που ξέρναγε όλη νύχτα. Και μετά της είπε ότι κόντευε να χάσει τα λογικά του κι ότι αν την ξανάβλεπε να κοιτάζει άλλον, θα χανόταν από προσώπου γης.
Τζίνα: Ρε εσύ δεν είσαι καλά. Αυτός δεν πήγαινε με τη φίλη της την Ανν; Αυτός δεν έβγαινε κάθε Κυριακή με την άλλη φίλη της, τη Σουζάν; Κι εκείνη, η βλαμμένη να είναι τρελά ερωτευμένη μαζί του... Εντάξει δε λέω, ήταν και πολύ παιδί, οπότε αυτή η καημένη ήλπιζε ότι κάποια μέρα θα τέλειωνε με όλες τις άλλες για να ξαναγυρίσει κοντά της.
Πόλυ: Αχ, η ζήλεια του δεν τον άφηνε σε ησυχία. Της έκανε συνέχεια σκηνές για κοινούς φίλους που δήθεν εκείνη συνεχώς φλέρταρε, για δήθεν φιλιά, για δήθεν περιπτύξεις, για δήθεν αγκαλιές, που κατοικούσαν μόνο μες στο μυαλό του.
Τζίνα: Και να ‘ταν μόνο η Ανν και η Σουζάν… Η καημένη έπρεπε να υπομένει κι εκείνα τα βράδυα στο ‘Tonic Sardin’, τα ατέλειωτα βλέμματα που διασταυρώνονταν ανάμεσα στον Ζαν και τα κορίτσια των διπλανών τραπεζιών. Κι εκείνο το μαρτύριο της τουαλέτας, να τον ακολουθεί κάποια εντελώς τυχαία και μετά από πέντε λεπτά να βγαίνει αναμαλλιασμένη κι ο Ζαν ατάραχος να επανέρχεται στη θέση του, σαν να μην έχει συμβεί το παραμικρό…
Πόλυ: Κι όταν έκαναν έρωτα, εκείνη αφημένη στην αγκαλιά του να του χαρίζει απλόχερα ηδονή κι ο Ζαν, μετά από μια ανάπαυλα ευτυχίας, να γρινιάζει χωρίς σταματημό, για λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ, για γεγονότα που δε συνέβησαν ποτέ…
Τζίνα: Και σαν να μην έφτανε αυτό. Την ίδια τη μέρα των γενεθλίων της, μεθυσμένος, πήρε μπροστά σ όλους απ το χέρι την Ανν, κλείστηκαν για μια ώρα στη κρεβατοκάμαρα και μετά ούτε γάτα ούτε ζημιά… Κι όσο σκέφτομαι ότι όλα αυτά τα υπομένει εκείνη από έρωτα, ναι έρωτα, αυτό που αυτοί οι γαμιόληδες δε θα νιώσουν ποτέ…
Από μακριά φάνηκε ο Ζαν. Η Μαρί έτρεξε με λατρεία στην αγκαλιά του. Δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό και τα σύννεφα της ζήλειας έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους στον ορίζοντα, ρωτώντας την επίμονα ποιον είδε στο σινεμά. Και την ίδια ώρα έκλεινε τη μάτι στη Τζίνα, θέλοντας να γεμίσει το αυριανό βράδυ, που δε θα ‘βγαινε με τη Μαρί.

Copyright by Markos-the-Gnostic